Sorry, no posts matched your criteria.
Sorry, no posts matched your criteria.
Faza: projekt konkursowy 2021, 2022r, I nagroda
Zespół autorski: Mateusz Gierszon, Ewelina Siestrzewitowska, Antoni Surowiak, Dagmara Żurek, Marta Erbel. Współpraca autorska: Edyta Wojciechowska-Urbanek
standard energetyczny: energooszczędny
dodatkowe: naturalne materiały (drewno, glina, wełna drzewna), dach zielony, zachowanie zdecydowanej większości istniejących drzew na działce, nowe nasadzenia, odnawialne źródła energii
Założenia ogólne
Zaproponowana koncepcja jest rezultatem analizy uwarunkowań terenu, w swoim charakterze bardzo zielonego i zacisznego, w zestawieniu z wymogami zamierzenia budowlanego.
Pomimo bliskości trasy S8 i dochodzącego szumu z jej strony, dzięki dużej ilości drzew i krzewów, ukształtowaniu terenu oraz przechodzącej przez teren inwestycji ścieżki rekreacyjnej, obszar projektu odbierany jest jako przyjemny i przytulny.
Zamierzeniem prezentowanej koncepcji było stworzenie miejsca zachowującego i podkreślającego zastany charakter terenu, w którym wszystkie grupy użytkowników miały swoje wydzielone przestrzenie półprywatne oraz wspólny teren integracyjny. Za słusznością podkreślenia zacisznego i zielonego charakteru miejsca przemawia – poza względami ekologicznymi i społecznymi – fakt, że może to być dobrą odpowiedzią na potrzeby użytkowników ośrodka – dzieci i dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną, chorobami sprzężonymi i chorobami psychicznymi.
W kwestii architektonicznego i urbanistycznego wpisania w kontekst otoczenia, w związku z sąsiedztwem
niewielkich brył osiedla domów jednorodzinnych, propozycja zakłada podział bryły na kilka mniejszych i połączenie ich łącznikami. Taki zabieg jest również uzasadniony funkcjonalnie i ekologicznie (wpisanie się brył pomiędzy korzenie drzew)
W związku z powyższym, koncepcja zakłada stworzenie budynku składającego się z 4 głównych brył połączonych łącznikami i rozmieszczenie ich pomiędzy najpiękniejszymi i najbardziej wartościowymi fragmentami zieleni, w sposób zachowujący możliwie jak najwięcej wartościowych drzew. Pomiędzy budynkami zaproponowano zespół półprywatnych i wspólnych przestrzeni dla użytkowników zespołu wraz z połączeniami urbanistycznymi z przestrzeniami osiedla oraz terenu rekreacyjnego przy zachodniej granicy zespołu.
Funkcjonalność rozwiązań urbanistycznych
Każda z zaprojektowanych brył zespołu odpowiada innej funkcji:
– Część „W” – zawierająca część wspólną Środowiskowego Domu Samopomocy oraz placówki wsparcia dziennego dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną wraz z wejściem i wspólną szatnią dla użytkowników części A i B oraz salę spotkań (parter) z zapleczem szatniowym i sanitarnym (w piwnicy)
– Część „A” – zawierająca Środowiskowy Dom Samopomocy dla 30 osób doświadczających choroby psychicznej (typ A) oraz wydzielony, dostępny z osobnego wejścia (od ulicy) zespół mieszkań chronionych
– Część „B” – zawierająca Środowiskowy Dom Samopomocy dla 30 osób z niepełnosprawnością intelektualną i chorobami sprzężonymi (typ B)
– Część „PWD” – zawierająca Placówkę wsparcia dziennego dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną (parter) oraz część administracyjną całego zespołu (piętro).
Wszystkie części zostały ze sobą połączone funkcjonalnie łącznikami poza zespołem mieszkań chronionych, do którego zaproponowano osobne wejście z poziomu terenu i osobny pion komunikacyjny aby zapewnić jego użytkownikom niezależność i prywatność.
Bryły zostały rozmieszczone w taki sposób, aby na tyłach każdej z nich znajdowała się półprywatna przestrzeń zewnętrzna, przeznaczona tylko dla użytkowników danej części zespołu. W przestrzeniach tych zaplanowano miejsca odpoczynku, rekreacji i wyciszenia dla użytkowników poszczególnych części. Dodatkowo, część przeznaczona na Placówkę wsparcia dziennego dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną znajduje się w innej części działki niż pozostałe 3 części, co powoduje, że znajdująca się na jej tyłach przestrzeń zewnętrzna dla dzieci jest naturalnie wydzielona i zapewnia dzieciom prywatność.
Na środku terenu zostało wytworzone wnętrze urbanistyczne otoczone bryłami poszczególnych części, gdzie znajduje się wspólna przestrzeń integracyjna przeznaczona dla użytkowników wszystkich części zespołu. Tam zaproponowano przestrzeń ze stołami, miejscami do siedzenia i miejscem na grilla, miejsce do gry w koszykówkę oraz leżaki, hamaki i alejki spacerowe.
Wejście do zespołu zaprojektowano na przedłużeniu jednego z ciągów spacerowych osiedla. Na dalszym
przedłużeniu tego ciągu znajduje się przestrzeń integracyjna zespołu, a następnie – połączenie ścieżką spacerową z publicznym terenem rekreacyjnym znajdującym się po zachodniej stronie terenu opracowania. Na tym terenie zaproponowano nowe nasadzenia, miejsca do siedzenia oraz dostosowanie terenu dla osób niepełnosprawnych.
Tereny rekreacyjne zespołu budynków (i możliwość jego zamknięcia) ograniczone są do nasypu, na którym znajduje się publiczna ścieżka rekreacyjna, ponieważ planowane jest pozostawienie publicznego charakteru tej ścieżki z jednoczesną możliwością kontrolowanego wyjścia na nią podopiecznych ośrodka. Ukształtowanie układu funkcjonalnego ośrodka umożliwia pozostawienie ciągu łączącego ścieżkę spacerową z osiedlem Sady Żoliborskie II i zapraszanie mieszkańców osiedla na teren ośrodka, o ile będzie taka potrzeba, lub wymknięcie ośrodka i wykorzystywanie prześwitu miedzy budynkami do łączenia wewnętrznej strefy rekreacyjnej ze ścieżką spacerową dla potrzeb podopiecznych ośrodka. Jest to tym istotniejsze, że pomiędzy nasypem ze ścieżką a al. Armii Krajowej planowane jest stworzenie Międzyszkolnego Ogródka Integracyjnego, który wspólnie uprawiać będą podopieczni ośrodka i pobliskich szkół.
Miejsca parkingowe obsługujące projektowany zespół w ilości odpowiadającej wymogom MPZP zaplanowano w pasie terenu inwestycji wzdłuż ulicy Izabelli, z obsługą z ulicy wewnętrznej znajdującej się na terenie inwestycji.
Funkcjonalność rozwiązań wewnątrz budynku
Wejście do części „A” i „B” budynku jest wspólne i – wraz z szatnią – znajduje się w części wspólnej „W”. W części wspólnej znajduje się również pion komunikacyjny dla części „A” i „B”. Wejście do Placówki wsparcia dziennego dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną zaplanowane zostało jako osobne, wraz z pionem komunikacyjnym przeznaczonym wyłącznie pracowników administracyjnych.
Na parterze części wspólnej – poza strefą wejściową – znajduje się sala wielofunkcyjna z przeszkleniami
wychodzącymi na teren zielony z drugiej strony, hol oraz pion komunikacyjny. Każda z pozostałych części posiada na parterze przestronną salę ogólną z przeszkleniami wychodzącymi na teren zielony. Wszystkie pomieszczenia Placówki wsparcia dziennego dla dzieci zostały zlokalizowane na parterze. Nad PWD zlokalizowano część administracyjną całego zespołu. Połączenie PWD z częścią wspólną zespołu odbywać się będzie w poziomie 1.piętra.
Zespół mieszkań chronionych zlokalizowany jest na III piętrze bryły znajdującej się najbliżej ulicy (części „A”). Wejście do zespołu mieszkań znajduje się przy ulicy, spod zadaszenia wejściowego do całego zespołu, co zapewnia ich użytkownikom niezależność również w godzinach, w których reszta zespołu będzie zamknięta (wejście do mieszkań znajduje się przed bramą wejściową do zespołu).
Wszystkie 3 placówki : Placówka wsparcia dziennego dla dzieci z niepełnosprawnością, Środowiskowy Dom Samopomocy i Zespół mieszkań chronionych mogą funkcjonować niezależnie od siebie.
Wejście do całego zespołu zaprojektowano bezpośrednio od ulicy na przedłużeniu jednego z ciągów
komunikacyjnych osiedla, w postaci szerokiego zadaszenia oraz otwartej galerii informacyjno-integracyjnej.
Otwarta galeria informacyjno-integracyjna jest przestrzenią modyfikowalną i elastyczną, łączącą projektowany zespół z sąsiadującą społecznością. Ma postać zadaszonej przestrzeni na trapie drewnianym z punktowymi elementami wystawienniczymi, drewnianą ścianą wystawienniczą i miejscami do siedzenia. Galeria służyć może jako miejsce informujące o niepełnosprawnościach, integrujące i przybliżające problemy niepełnosprawnych lokalnej społeczności.
Ewakuacja z obiektu dostosowana jest do wymagań budynku ZLII (w budynku wyróżnione zostaną strefy ZL I, ZLII, ZLIV) i odbywać się będzie za pomocą dwóch wymkniętych klatek schodowych w skrajnych częściach budynków: zespole mieszkań chronionych i Placówki wsparcia dziennego dla dzieci z niepełnosprawnościami. Z uwagi na decyzję o wydzieleniu funkcjonalnego zespołu mieszkań chronionych, wyjścia na klatkę schodową tego zespołu będą otwierane automatycznie tylko w przypadku zagrożenia pożarem. We wszystkich częściach budynku i na wszystkich kondygnacjach znajdują się toalety przystosowane dla osób niepełnosprawnych. Ich ilość odpowiada przepisom oraz wymogom dotyczącym dostosowania do liczby osób korzystających z ośrodka, łącznie z opiekunami. W związku z tym założono, że z toalet przystosowanych dla niepełnosprawnych mogą również korzystać opiekunowie, wychowawcy i instruktorzy. Toalety przeznaczone wyłącznie dla opiekunów, wychowawców i instruktorów znajdują się na poziomie -1 części wspólnej Środowiskowego Domu Samopomocy oraz w części administracyjnej całego zespołu (przy pomieszczeniach socjalnych).
Estetyka architektoniczna i urbanistyczna obiektu
Zaprojektowany budynek stanowią 4 bryły o wysokości 2-3 kondygnacji połączone łącznikami. Zaproponowano dachy spadziste bezokapowe, o zróżnicowanych kierunkach spadków. Decyzje projektowe w zakresie bryły wynikają z następujących uwarunkowań:
– sąsiedztwo osiedla domów jednorodzinnych – stąd rozczłonkowanie obiektu i podział na kilka brył o niewielkich gabarytach oraz zróżnicowane spadki dachów
– sąsiedztwo modernistycznych osiedli Żoliborza – stąd prostota formy, brak okapów, uwidocznienie konstrukcji na elewacjach budynków, charakterystyczne zadaszenie wejścia do zespołu
W związku z potrzebą stworzenia przyjemnego, dostępnego i ekologicznego zespołu pomiędzy drzewami
zaproponowano zewnętrzne wykończenie budynków sklejką oraz uwidocznienie na elewacjach konstrukcji.
Zespół brył tworzy wnętrze urbanistyczne na środku zespołu wypełnione zielenią na wzór osiedli żoliborskich.
Wejście do zespołu stanowi przedłużenie jednego z ciągów komunikacyjnych osiedla. Na jego dalszym
przedłużeniu zaprojektowano wyjście z zespołu na publiczny teren rekreacyjny. Teren rekreacyjny udostępniono dla osób niepełnosprawnych, zaproponowano nowe nasadzenia i elementy małej architektury.
Rozwiązania materiałowe oraz zastosowanie technologii energooszczędnych i proekologicznych.
Koncepcja zakłada, że budynek osiągnie standard budynku energooszczędnego. Zaproponowano panele
słoneczne i fotowoltaiczne na dachach, dolne źródło ciepła, wentylacje mechaniczną z rekuperacją. Zastosowano naturalne materiały – drewno i cegłę glinianą (stabilizacja wilgotności pomieszczeń) do budowy elewacji i ścian zewnętrznych oraz ścian działowych. Do ścian nośnych wewnętrznych wykorzystano materiały o dużej pojemności cieplnej – bloczki silikatowe. Założono, że budynek będzie podłączony do miejskiej sieci ciepłowniczej. Układ funkcjonalny budynku wielkość okien i ich lokalizacja dostosowane są do potrzeby maksymalizacji pasywnych zysków energii. W ramach zagospodarowania terenu wszystkie ścieżki zaproponowano z nawierzchni retencyjnych – mineralnych. W pasie nad kolektorem rzeki Rudawki zaproponowano ogrody deszczowe jako symboliczne odtworzenie biegu rzeczki. Konstrukcja budynku oparta jest na szkielecie betonowym ze stropami żelbetowymi i fundamentami punktowymi. Zastosowanie żelbetowej konstrukcji szkieletowej umożliwia spełnienie
wymagań pożarowych stawianych tego typu ośrodkowi a zastosowanie fundamentów punktowych chroni system korzeniowy dużej ilości drzew. Łącznik zlokalizowany nad kolektorem rzeki Rudawki nadwieszono a sam kolektor zostanie obudowany kanałem technologicznym.
